Mojal
Pedare Khak

متن آهنگ پدر خاک مجال

«دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند

گِل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند»

قدسیان، در دل آدم، رخ ساقی دیدند

سجده کردند و مِی عشق، به شکرانه زدند

از الستیم، همه مست، از آن دست

که از آنِ امیری ست،

که بر تخت سقاهُم شده ساقی

همه فانی و فقط وجه خدا،

باقی ست، باقی ست، باقی ست، باقیست

بوتراب آمد و بر خاک، شرف داد

دید مستیم،

به ما دُردکشان، دُرّ نجف داد

«لا اله» آمد، «الا الله» بر لب

شیر حق، حیدر کرار، با تیغ دودم

بتکده را ریخت به هم،

گفت: به جز اوست، عدم

هیچ، به جز یار، مگو

هیچ، به جز دوست، مجو

با پسرِ بنت اسد

آن اسداللهِ ازل

آن ولی اللهِ ابد

گفتم: علی! از تو مدد

با من، از آن یار بگو

گفت: هو اللهُ احد

«تا صورت و پیوند جهان بود علی بود

تا نقش زمین بود و زمان بود، علی بود

آن قلعه گشایی که در قلعه خیبر

برکند، به یک حمله و بگشود علی بود»

«إنّما» آمد و حق گفت:

ببینید ولی را

همه دیدیم علی را

همه دیدیم که او بعد رکوعش

دیگر انگشتر خود را، به انگشت ندارد

«لافتی» آمد و دیدیم علی را

آن یلی را

که بر تن، زره‌ش، پشت ندارد

باء بسم الّه و آن نقطه‌ی پرگار جلالت

مَه بدر و اُحد و خندق و خیبر،

یل میدان، شه مردان

به شهامت، به شجاعت

به علی، هان! به چه مانی؟ به چه مانم؟

به ابوذر، مالک، میثم و عمار

به سلمان، به که مانی؟ به که مانم؟

می‌رسد خیبر و خیبر شکنی می‌رسد از راه

یاعلی گوی که خود را به سپاهش برسانی،

به سپاهش برسانی،

به سپاهش برسانم

«تا صورت و پیوند جهان بود علی بود

تا نقش زمین بود و زمان بود، علی بود

آن قلعه گشایی که در قلعه خیبر

برکند، به یک حمله و بگشود علی بود»