Mohammadreza Eyvazi
Shab Bood Biaban Bood

متن آهنگ شب بود بیابان بود محمدرضا عیوضی

شب بود بیابان بود زمستان بود

بوران بود سرمای فراوان بود

یارم در آغوشم هراسان بود

از سردی افسرده و بی‌جان بود

از بهر آن سیمینبر خوشگل

از جسم و جان خود بودم غافل

میکوشیدم بهرش از جان و دل

میبردمش با خود سوی منزل

گیسویش، از باد و باران گشته آشفته

در هر مویش گویی مروارید غلتان سفته

طی شد راه دشوار، آخر بر من و یار

با بوسه‌ای گرمی به این دادم

با لبهای چون قند، بر رویم زد لبخند

برد آنهمه رنج و غم از یادم