Amir Azimi
Khaste

متن آهنگ خسته امیر عظیمی

خواستم داد شوم گرچه لبم دوخته ست

خودمُ جدمُ جدِ پدرم سوخته ست

خواستم جیغ شوم گریه بی شرط شوم

خواستم از همهء مرحله ها پرت شوم

کسی از گوشی مشغول به من می خندید

آخر مرحله شد گوی به من می خندید

یک نفر از وسط کوچه صدا کرد مرا

بازی مسخره ای بود رها کرد مرا

با خودم با همه با ترسِ تو مخلوط شدم

شوت بودم که به بازی بدی شوت شدم

آنچه می رفت و نمی رفت فرو من بودم

حافظِ این همه اسرار مگو من بودم

از تحمل که گذشتم به تحمل خوردم

دردم این بود که از یار خودی گول خوردم

حرفی از عقلِ بد اندیش به یک مست زدند

باختیم آخر بازی همگی دست زدند

از تو آغاز شدم تا که به پایان برسم

رفتم از کوچه که شاید به خیابان برسم

گویه زن دادم و زن داد به موی فشنم

راه رفتم که به بیراهه خود مطمئنم

خسته از بودنِ تو خسته تر از رفتن تو

خسته از مولویُ شوش به راه آهن تو

خسته از آنچه که بود و به خدا هیچ نبود

خسته از منظره خستهء تهران در دود

مرده بودی و کسی در نفسِ من جان داشت

مرده بودی و کسی باز به تو ایمان داشت

کشتمت تن زده در ورطهء خون رقصیدم

پشتِ هر میکرفن از فرطِ جنون رقصیدم

از گذشته شب تو تا به هنوزم آمد

مست کردم که نفهمم چه به روزم آمد

به خودم زنگ زدم توی شب پائیزی