Reza Yazdani
Paul Newman

متن آهنگ Paul Newman رضا یزدانی

این ترانه نیست مراسم شب بدروده

ته قصه قهرمان قصمون نابوده

ته قصه عین فیلما می میره رفیق من

عین آکتورای خبره شبیه پل نیومن

ته قصه مثه من زخم اونم قدیمیه

ته قصه درد ما درد بد و وخیمیه

تو اتوبانای چفت و قفل این تایم عجیب

منمو استرس رسیدن به یه طبیب

هیچکسی درست نفهمید که چی شد

ته ماجرا چرا اینجوری شد

زندگی برد ما دوتارو ته چاه

با یه مشت کوچه ی بن بست آدرسای اشتباه

منمو ترافیکو این آمبولانس لعنتی

تویی و اوردوزت روی دراگ صنعتی

توی ویترین برانکارد با چشای باز و آبیش

گفت بدرود و تموم کرد با همون لحن کتابیش

مثه ایهام توی نقاشی های سبک گوتیک

مثه اسطوره و اون آدمای کاریزماتیک

تو تبارش می رسید به قصه ها رفیق من

مثه اون می مرد تو فیلما آقای پل نیومن

حیف که فرصتی نمونده حیف که آخرین تماسه

حیف که سقف رو سر ما بدن یه آمبولانسه

حیف که محبس فلزی همه ی جهانمونه

حیف که تا ته اتوبان قصه باقی نمیمونه

حیف که فرصتی نمونده حیف که آخرین تماسه

حیف که فرصتی نمونده حیف که فرصتی نمونده